Powrót do Przyszłości

Ta strona jest aktualnie edytowana przez użytkownika: Klara102

W celu zapobiegania wojnom edycyjnym proszę o nieedytowanie tego artykułu, dopóki nie usunę tego komunikatu. Z góry dziękuję. Oczywiście można edytować drobne błędy interpunkcyjne i ortograficzne (jeśli takie występują).

O filmie

Powrót do Przyszłości
Informacje
Nazwa	Powrót do Przyszłości
Reżyseria	Robert Zemeckis
Czas Trwania	111 min
Kraj	Stany Zjednoczone
Wytwórnia	Universal Pictures Amblin EntertainmentU-Drive Productions
Premiera
Premiera na świecie	3 lipca 1985
Premiera na świecie	3 lipca 1985

Powrót do przyszłości (ang. Back to the Future) - amerykański film przygodowy i fantastyczno-naukowy z 1985 roku, wyreżyserowany przez Roberta Zemeckisa.

Zarys fabuły

Marty McFly odwiedza swojego znajomego, dużo starszego od siebie Doktora Emmetta Browna, naukowca, jednak nie zastaje go w domu. Chłopiec otrzymuje za to telefon od doktora z prośbą o przybycie na miejsce mającego się odbyć przełomowego eksperymentu; Marty ma go sfilmować.

Gdy nastolatek dociera we wskazane miejsce, doktor demonstruje mu swój najnowszy wynalazek, wehikuł czasu - przerobionego DeLoreana. Emmett wyjaśnia Martiemu zasadę działania maszyny. Jako pierwszy podróżował w czasie pies doktora o imieniu Einstein, a skoro ta próba się powiodła, do wehikułu mają wsiąść także i nasi bohaterowie.

Niestety, ich plany zostają pokrzyżowane, kiedy na parking, gdzie ma być przeprowadzane doświadczenie, przyjeżdżają wściekli Libańczycy z karabinami w rękach. Chcą się zemścić na Doktorze, który podstępem ukradł im walizkę z plutonem. Substancja była potrzebna naukowcowi właśnie do tego eksperymentu jako paliwo.

Rozpoczyna się pościg, w trakcie którego Emmett Brown zostaje zastrzelony, a Marty w panice chroni się w DeLoreanie, którym ucieka przed wściekłą bandą. Zapomina, że wehikuł został już przygotowany do eksperymentu i nieświadomie przenosi się w czasie, jak się później okazuje - do roku 1955.

Marty odnajduje doktora Emmeta w swoim domu. Chce, żeby naukowiec pomógł mu wrócić do roku 1985, jednak to nie takie proste. Ciężko jest przekonać twórcę wynalazku, że w ogóle coś takiego skonstruował, a co dopiero poinformować go o przyszłym tragicznym wydarzeniu. W latach pięćdziesiątych nie ma plutonu, a na dodatek nastolatek spotyka na swojej drodze własnych rodziców i uniemożliwia im poznanie się. Oznacza to, że w 1985 nigdy się nie urodził...

Fabuła szczegółowa

W domu Doktora

W tajemniczym pomieszczeniu wiele zegarów tyka jednocześnie, wszystkie pokazują tę samą godzinę, co do sekundy. Jest przed ósmą. Oprócz czasomierzy w pokoju jest też wiele innych urządzeń o praktycznym, zautomatyzowanym działaniu - opiekacz do tostów, otwieracz psiej karmy w puszce i tego typu. Są one perfekcyjnie zsynchronizowane, jedno włącza się po drugim. Reklama Toyoty nadawana w radiu wskazuje na czas i miejsce akcji - październik, rok 1985, Hill Valley. Wycinek z gazety powieszony na ścianie sugeruje, że to dom doktora Browna. Spikerka z telewizji informuje o rzekomej kradzieży plutonu przez libijskie ugrupowanie terrorystyczne.

Do pomieszczenia wchodzi młody chłopak, Marty McFly. Szuka doktora, ale nikt mu nie odpowiada, zagląda więc głębiej. Podłącza gitarę elektryczną do potężnego głośnika, który nastawia na maksymalne parametry. Próba gry kończy się nieszczęściem - siła wzmacniacza odrzuca chłopaka, niszczy meble, urządzenie także ulega uszkodzeniu. Sekundę później dzwoni telefon. Doktor w rozmowie prosi Martiego, by przyjechał o pierwszej piętnaście w nocy do centrum handlowego Dwie Sosny, ponieważ dokonał ważnego odkrycia. Przy okazji ostrzega nastolatka, żeby nie używał wzmacniacza, ponieważ może go przeciążyć. Marty nie przyznaje się do tego, co napsocił.

Zegary tymczasem wybijają chórem godzinę ósmą. Doktor stwierdza, że późnią się dwadzieścia pięć minut, co oznacza, że eksperyment się powiódł. Marty jednak myśli tylko o tym, że spóźni się do szkoły.

Spóźnienie do szkoły

Wybiega z domu i czym prędzej wskakuje na deskorolkę. Po drodze pomaga sobie, chwytając się tylnej części jadących samochodów. Jeden z kierowców zauważa go, ale wygląda na to, że wszyscy są przyzwyczajeni do takiego holowania chłopaka na gapę.

Przy wejściu do szkoły spotyka Jennifer, swoją dziewczynę. Ta informuje go, że jeden z nauczycieli, Strickland, szuka nastolatka, ponieważ ten spóźnia się już trzeci raz z rzędu. Obydwoje po cichu skradają się do klasy, jednak wszystko na nic. Uczniowie otrzymują po żółtej kartce. Strickland, usłyszawszy nazwisko Brown, ostrzega nastolatka przed naukowcem. Uważa, że ta znajomość przyniesie chłopcu tylko kłopoty. Nauczyciel nie omieszka także wyzwać Martiego od obiboków i przyrównać go do ojca. Poleca mu zrezygnować z prób zespołu muzycznego - sądzi, że chłopak i tak nie zagra na szkolnej zabawie, bo jeszcze żaden z McFlyów niczego nie dokonał.

Nieudany konkurs

Marty jednak uparcie wierzy w zmiany i nie zamierza się poddawać. Podczas konkursu wchodzi na scenę z gitarą i przedstawia swój zespół jako Ptasie Móżdżki. Jennifer stoi obok i z radością przysłuchuje się grze, ale twarze komisji pozostają niewzruszone. Występ zostaje przerwany, bo członkowie zespołu grają za głośno.

Spacer i nieudane pocałunki

Po ulicach Hill Valley jeździ ciężarówka zachęcająca do ponownego wyboru Goldiego Wilsona na burmistrza. Marty i Jennifer rozmawiają na temat przegranej w konkursie. McFly uważa, że nie nadaje się do grania, a jego dziewczyna natomiast zachęca go do wysłania - jej zdaniem świetnej - kasety do jakiegoś studia nagraniowego. Marty jednak obawia się negatywnej opinii zarówno o materiale, jak i o nim samym i tego, że nie ma przyszłości. W dodatku łapie się na tym, że mówi jak swój ojciec.

W pewnym momencie zauważa nową Toyotę na lawecie i stwierdza, że kiedyś będzie taką miał. Byłoby ciekawie pojechać takim samochodem na jutrzejszą wycieczkę z Jennifer nad jezioro. Oczywiście, matka Martiego sądzi, że chłopak jedzie tam z kumplami. Gdyby się dowiedziała, wygłosiłaby długie, moralne kazanie - sama nie robiła takich rzeczy.

Jennifer i Marty prawie się pocałowali, ale tę cudowną chwilę przerywa im natrętna kobieta w okularach, która zbiera fundusze na odnowę starego zegara. Informuje młodzież, że trzydzieści lat temu uderzył w niego piorun i od tego czasu mechanizm nie działa. Zniecierpliwiony, ale uśmiechnięty nastolatek wrzuca jej do puszki ćwierć dolara. Kobieta zostawia mu ulotkę informacyjną.

Drugi pocałunek przerywa młodzieży ojciec Jennifer, który przyjeżdża, by ją zabrać; trąbi przy tym klaksonem. Ma jechać do babci, ale zostawia Martiemu numer telefonu. Zapisuje go na odwrocie ulotki. Nastolatkowie żegnają się. Marty jednak dostrzega nad numerem małą wiadomość - słowa Kocham cię!.

Powrót do domu

Młody McFly przyjeżdża na deskorolce na osiedle Lyon, do swojego domu. Przed budynkiem wita go widok rozbitego samochodu wciąganego na lawetę. Gdy wchodzi do środka, cała sytuacja się wyjaśnia - Biff pożyczył samochód od jego ojca, a teraz ma do niego pretensje o martwe pole lusterka i zrzuca winę właśnie na właściciela. George początkowo próbuje się bronić, ale gdy sugeruje, żeby Tannen pokrył szkody z własnego ubezpieczenia, winowajca odmawia. Wręcz odwraca kota ogonem - powinien zapłacić ten, kto jest właścicielem pojazdu. Biff domaga się jeszcze zapłaty za poplamione ubranie, ponieważ podczas jazdy poplamił się piwem. Przypomina też starszemu McFlyowi o sprawozdaniu, jakie tamten miał dla niego napisać - Tannen przecież musi zdążyć jej jeszcze przepisać!